“Als iedereen zou proberen om de samenleving een beetje beter te maken, dan zouden we in een geweldige maatschappij leven.” Aan de zijde van Samson en Gert ontpopte Walter De Donder zich tot Vlaanderens bekendste burgemeester, maar in het Vlaams-Brabantse Affligem draagt hij de sjerp sinds 2011 ook ‘in het echt’. Hij en zijn medewerkers besloten om niet alleen de Warme William-campagne te omarmen maar ook om zich als Warme Gemeente beleidsmatig sterk te maken voor het mentaal welzijn van de Affligemse jongeren. Wij werpen een blik achter de schermen van de Affligemse beleidsmakers.
Walter de Donder: “Ieder vogeltje zingt zoals hij gebekt is. Ik ben opgegroeid als kleine jongen in de Chiro. Ik heb toneel gespeeld in m'n eigen dorp, was lid van de KWB én ik speelde in de fanfare. Maar het ging verder dan dat. Al van kinds af aan ging ik bij allerhande evenementen gewoon helpen. Een eetfestijn, een plaatselijke kermis…. Als er iemand moest gevonden worden om ergens te komen helpen dan spraken ze mij aan.
Ik vind het verenigingsleven nog steeds een hoeksteen van de samenleving. Het lijkt misschien voorbijgestreefd, maar volgens mij blijft dat de essentie van het leven: solidair zijn en mekaar helpen. Oog hebben voor de zwakken ook. Zo haal je mensen uit hun isolement en krijgt eenzaamheid geen kans."
WARME BURGEMEESTER
“Als ik in politieke kringen die het lokale overstijgen aan tafel zit, dan zie ik ze soms denken ‘daar heb je die kabouter Plop weer’. Maar je moet het verschil kunnen maken tussen fictie en realiteit. Acteren is uiteindelijk een job als een andere.
Dat is het nadeel van een ‘bekende burgemeester’ te zijn maar voordelen zijn er ook hoor. Ik ben voor veel mensen meer toegankelijk omdat ze me kennen van op televisie. Ik voel bijvoorbeeld dat mensen in bepaalde gesprekken sneller op hun gemak zijn. Ze geven me vaak meer vertrouwen dan een hulpverlener of iemand die toevallig hun pad kruist. Bij mij hebben ze altijd het gevoel dat ze me al een beetje kennen."
En dat komt een goede burgemeester wel van pas…
SOCIALE MEDIA
“Ik denk dat sociologen over tien of twintig jaar dikke boeken gaan schrijven over wat die sociale media met ons als mens, als persoon, maar ook als maatschappij heeft gedaan. Sociale media laten mensen niet meer los. Denk maar aan de pestproblematiek. Het is gevaarlijk om naar vroeger te verwijzen, maar toch.
Vroeger als wij klein waren noemden we iemand met ros haar 'een koperen dakgoot'. Iemand met een bril was ‘nen brillekast’. We waren ook direct, maar ik denk dat het minder kwetsend was. Net omdat het stopte na de schooltijd. Maar nu stopt het nooit meer he. Online blijft het doorgaan. En die last, die kunnen we als mens niet aan. Daar zouden we ons moeten tegen kunnen wapenen."
"Isolement is nog zo iets. Als ik zie hoeveel jonge mensen hun weekends doorbrengen op hun kamer… En uren aan een stuk op TikTok zitten… Dan denk je toch ‘kom uit je schulp, zoek je talent en maak er gebruik van! Zoek mekaar op, versterk elkaar!"
Op welke verwezenlijking ben je het meeste fier?
"Je kan er inhoudelijk naar streven dat mensen moeten samenkomen, maar je moet ook de plaatsen voorzien waar ze dat kunnen. In dat kader ben ik er erg fier op dat we de Cultuurzaal en de Sportzaal, de plaatsen waar mensen kunnen samenkomen, zo hebben gerenoveerd dat we nog 10 of 20 jaar verder kunnen.
Ook voor de allerjongsten hebben we een steen in de rivier verlegd. We hebben in de kinderopvang een beleid uitgerold waarbij we onthaalouders bij de hand namen en ondersteunden. Niet alleen inhoudelijk maar ook financieel met een starterspremie, een mazoutpremie of een speelgoedpremie.
En natuurlijk ben ik ook heel erg fier op het woonzorgcentrum dat we gerealiseerd hebben. We hebben bijna 20 jaar aan dat dossier gewerkt. Onvoorstelbaar. Maar het staat er wel. Met ons team willen we niet van verkiezing tot verkiezing denken. We proberen echt toekomstgericht te leven. Zo kan je echt iets verwezenlijken."
Hoe maak je jouw hoofd leeg?
NALATENSCHAP
Als ‘Plop’ speelt Walter De Donder een kabouter op de bühne, maar binnen de lokale politiek van Affligem is hij na meer dan 25 jaar engagement niet minder dan een reus.
Maar de tijd, het is een gezwinde grijsaard. Ooit was Walter een drop-out die als bakkersknecht aan de slag ging. Zijn levenspad nam een afslag naar de spoorwegen en leidde niet veel later naar de positie van klerk binnen de ambtenarij. En dan ben je voor je het weet een gevierd acteur die al jaren aan de bestuurlijke kar trekt. Hij heeft nog geen plannen om te stoppen, maar hoe wil hij later graag herinnerd worden?